قدرت کدام بیشتر است؟ سرمایه اولیه 10 میلیون تومانی یا قدرت اراده

[سخنگوی دولت]

اول کی جواب می ده به این سوال مسخره!!!!!!

---

می خام خوب فکر کنید و بعد جواب بدید.

اول یه داستان را براتون می گم بعد موضوع را باز می کنیم.
سعی کنید داستان را خوب بخونید.
در سال 1968 مسابقات المپیك در شهر مكزیكوسیتی برگزار شد. در آن سال مسابقه دوی ماراتن یكی از شگفت انگیزترین مسابقات دو در جهان بود. دوی ماراتن در تمام المپیكها مورد توجه همگان است و مدال طلایش گل سرسبد مدال های المپیك. این مسابقه به طور مستقیم در هر 5 قاره جهان پخش میشود.
كیلومتر آخر مسابقه بود دوندگان رقابت حساس و نزدیكی با هم داشتند، نفس های آنها به شماره افتاده بود، زیرا آنها 42 كیلومترو 195 متر مسافت را دویده بودند. دوندگان همچنان با گامهای بلند و منظم پیش میرفتند. چقدر این استقامت زیبا بود. هر بیننده ای دلش میخواست كه این اندازه استقامت وتوان داشته باشد. دوندگان، قسمت آخر جاده را طی كردند و یكی پس از دیگری وارد استادیوم شدند.استادیوم مملو از تماشاچی بود و جمعیت با وارد شدن دوندگان، شروع به تشویق كردند. رقابت نفس گیر شده بود و دونده شماره ... چند قدمی جلوتر از بقیه بود. دونده ها تلاش میكردند تا زودتر به خط پایان برسند و بالاخره دونده شماره ... نوار خط پایان را پاره كرد. استادیوم سراپا تشویق شد. فلاش دوربین های خبرنگاران لحظه ای امان نمی داد و دونده های بعدی یكی یكی از خط پایان گذشتند و بعضی هاشان بلافاصله بعد از عبور از خط پایان چند قدم جلوتر از شدت خستگی روی زمین ولو شدند. اسامی و زمان های به دست آمده نفرات برتر از بلندگوها اعلام شد. نفر اول با زمان دو ساعت و ... در همین حال دوندگان دیگر از راه رسیدند و از خط پایان گذشتند. در طول مسابقه دوربین ها بارها نفراتی را نشان داد كه دویدند، از ادامه مسابقه منصرف شدند و از مسیر مسابقه بیرون آمدند. به نظر میرسید كه آخرین نفر هم از خط پایان رد شده است. داوران و مسوولین برگزاری میروند تا علائم مربوط به مسابقه ماراتن و خط پایان را جمع آوری كنند جمعیت هم آرام آرام استادیوم را ترك میكنند. اما...
بلند گوی استادیوم به داوران اعلام میكند كه خط پایان را ترك نكنند گزارش رسیده كه هنوز یك دونده دیگر باقی مانده. همه سر جای خود برمیگردند و انتظار رسیدن نفر آخر را میكشند. دوربین های مستقر در طول جاده تصویر او را به استادیوم مخابره میكنند. از روی شماره پیراهن او اسم او را می یابند "جان استفن آكواری" است دونده سیاه پوست اهل تانزانیا، كه ظاهرا برایش مشكلی پیش آمده، لنگ میزد و پایش بانداژ شده بود. 20 كیلومتر تا خط پایان فاصله داشت و احتمال این كه از ادامه مسیر منصرف شود زیاد بود. نفس نفس میزد احساس درد در چهره اش نمایان بود لنگ لنگان و آرام می آمد ولی دست بردار نبود. چند لحظه مكث كرد و دوباره راه افتاد. چند نفر دور او را می گیرند تا از ادامه مسابقه منصرفش كنند ولی او با دست آنها را كنار می زند و به راه خود ادامه میدهد. داوران طبق مقررات حق ندارند قبل از عبور نفر آخر از خط پایان محل مسابقه را ترك كنند. جمعیت هم همان طور منتظر است و محل مسابقه را با وجود اعلام نتایج ترك نمی كند. جان هنوز مسیر مسابقه را ترك نكرده و با جدیت مسیر را ادامه میدهد. خبرنگاران بخش های مختلف وارد استادیوم شده اند و جمعیت هم به جای اینكه كم شود زیادتر میشود! جان استفن با دست های گره كرده و دندان های به هم فشرده و لنگ لنگان، اما استوار، همچنان به حركت خود به سوی خط پایان ادامه میدهد او هنوز چند كیلومتری با خط پایان فاصله دارد آیا او میتواند مسیر را به پایان برساند؟ خورشید در مكزیكوسیتی غروب میكند و هوا رو به تاریكی میرود.
بعد از گذشت مدتی طولانی، آخرین شركت كننده دوی ماراتن به استادیوم نزدیك میشود، با ورود او به استادیوم جمعیت از جا برمیخیزد چند نفر در گوشه ای از استادیوم شروع به تشویق میكنند و بعد انگار از آن نقطه موجی از كف زدن حركت میكند و تمام استادیوم را فرا میگیرد نمیدانید چه غوغایی برپا میشود.
40 یا 50 متر بیشتر تا خط پایان نمانده او نفس زنان می ایستد و خم میشود و دستش را روی ساق پاهایش میگذارد، پلك هایش را فشار می دهد نفس میگیرد و دوباره با سرعت بیشتری شروع به حركت میكند. شدت كف زدن جمعیت لحظه به لحظه بیشتر میشود خبرنگاران در خط پایان تجمع كرده اند وقتی نفرات اول از خط پایان گذشتند استادیوم اینقدر شور و هیجان نداشت. نزدیك و نزدیكتر میشود و از خط پایان میگذرد. خبرنگاران، به سوی او هجوم میبرند نور پی در پی فلاش ها استادیوم را روشن كرده است انگار نه انگار كه دیگر شب شده بود. مربیان حوله ای بر دوشش می اندازند او كه دیگر توان ایستادن ندارد، می افتد.
آن شب مكزیكوسیتی و شاید تمام جهان از شوق حماسه جان، تا صبح نخوابید. جهانیان از او درس بزرگی آموختند و آن اصالت حركت، مستقل از نتیجه بود. او یك لحظه به این فكر نكرد كه نفر آخر است. به این فكر نكرد كه برای پیشگیری از تحمل نگاه تحقیرآمیز دیگران به خاطر آخر بودن میدان را خالی كند. او تصمیم گرفته بود كه این مسیر را طی كند، اصالت تصمیم او و استقامتش در اجرای تصمیمش باعث شد تا جهانیان به ارزش جدیدی توجه كنند ارزشی كه احترامی تحسین برانگیز به دنبال داشت. فردای مسابقه مشخص شد كه جان ازهمان شروع مسابقه به زمین خورده و به شدت آسیب دیده است.
او در پاسخگویی به سوال خبرنگاری كه پرسیده بود، چرا با آن وضع و در حالی كه نفر آخر بودید از ادامه مسابقه منصرف نشدید؟ ابتدا فقط گفت: برای شما قابل درك نیست! و بعد در برابر اصرار خبرنگار ادامه داد:مردم كشورم مرا 5000 مایل تا مكزیكوسیتی نفرستاده اند كه فقط مسابقه را شروع كنم، مرا فرستاده اند كه آن را به پایان برسانم.
داستان "جان استفن آكواری" از آن پس در میان تمام ورزشكاران سینه به سینه نقل شد"حالا آیا یادتان هست كه نفر اول برنده مدال طلای همان مسابقه چه كسی بود؟" یک اراده قوی بر همه چیز حتی بر زمان غالب می آید.

[jahanagahi]

جهانیان از او درس بزرگی آموختند و آن اصالت حركت، مستقل از نتیجه بود.
ممنون.

[سخنگوی دولت]

آقا به این می گن:
اصالت حركت، مستقل از نتیجه
یا همان اراده آهنین

---

حالا یه کم دیگه باید موضوع باز بشه.
می دونی چطوری اراده ساخته می شه؟
از حلوا ارده می گیرنش؟ نه

اراده هم یه جور انرژیه با این تفاوت که مثل یه شعله شعمه اگه با تمام وجود ازش محافظت نکنی سوءسوء می زنه و بدش خاموش میشه.

این که گفتی یعنی چه؟

یعنی اراده یه نقطه کوچیکه یه ذره با ارزشه که همیشه شاید روزی صدها بار تو ذهن زیبا جرقه بزنه و خاموش بشه.
هر روز صبح این یارو ارادهه رو میگم تو ذهن ما آدما هزار بار جرقه میزنه ولی لامصب مثل شمع ماشینی می مونه که نمی تونه ماشینه رو روشن کنه.

هر روز صبح بیدار می شیم و می گیم:
امروز تصمیم گرفتم حتما شروع کنم و تا آخر سال حتما بهش می رسم.
ولی تا آخر روز
نه بابا خبری نمی شه

---

گفتم اراده یه جور انرژی است که عمر کوتاهی داره عین یه شهاب سنگ. اما باید از این انرژی محافظت بشه. چطوری؟
باید بزاری تو مخت هی جرقه پشت جرقه بزنه تا یادت نره برای چی داره جرقه می زنه. هر جرقه ای از جرقه قبلیش قوی تر می شه. راز خلق یه اراده آهنین اینه که نزاری جرقه ها با فاصله زمانی زده بشن . باید تند تند و پشت سر هم باشن. حالا باید استارت کارت را بزنی تا داغه حرکت کنی و توقف نکنی. اولش سرعت حرکتت کمه ولی ارادهه موتور را داره گرم و گرمتر می کنه و حالا سرعتتون را بیشتر کنید.

---

آره این دوست ما:
"جان استفن آكواری" فهمید چطوری استارت بزنه.

چون انرژی پویا و سیال است خاصیت مغناطیسی دارد پس اراده هم که از جنس انرژی محسوب می شه خاصیت مغناطیسی دارد. اراده به محض تولد باید تغذیه بشه.

آقا چی بدیم بخوره به این طفلی؟ داره میمیره ها.

می دونید غذای اراده تصویر ذهنی است. یعنی هی باید بهش تصویر ذهنی بدی هی تصویر ذهنی بدی تا بزرگتر و مصمم تر بشه. حالا اراده داره بزرگ می شه و قدرت می گیرد.
اما یه چیزی را می دونی: اگه به محیط پیرامونت و سایر امواج مغناطیسی ( منظورم همون تاثیر سایر افراد دیگه است) اجازه ندی به اراده ات آسیب برسونند بعد از یه مدت این اراده میشه اراده فولادین .

---

بازم یه داستان واقعی:
قدرت اراده و کنترل مغز

Ben یک پسر نوجوان نابینا است که هر دو چشم خودش را در سن ۲ سالگی بر اثر سرطان از دست داده و الآن چشمهای پلاستیکی دارد. مادر او از همان اول با او مثل بقیه بچه‌هایش رفتار کرده و به او گفته می‌تواند با گوشهایش همان کاری را بکند که چشمهایش می‌کنند. نتیجه آن بعد از ۱۲ سال این است که او می‌تواند مثل دلفینها (یا خفاشها) با ایجاد صداهای ریز شبیه کلیک و انعکاس آن از اشیاء اطرافش همه چیز را بخوبی ببیند!

کارهایی که او می‌تواند انجام دهد واقعاً برای یک فرد نابینا غیر قابل تصور است. او براحتی فوتبال‌دستی بازی می‌کند و دوستانش را در بازیهای کامپیوتری شکست می‌دهد. در خیابان اسکیت سواری می‌کند و با بقیه بچه‌های هم‌سن خودش به مدرسه معمولی می‌رود. او یک پسر خوشحال است.

ما که چشم و قدرت بینایی داریم چقدر از آن درست و در جهت صحیح استفاده می‌کنیم؟ چقدر از حواسمان و قدرت مغزمان مطابق آنچه شایسته یک موجود متعقل که از تعقل و هوشش برای کسب دانش در جهت فهم بهتر حقایق موجود در خلقت و سازگاری زندگی خودش با آن حقایق است استفاده می‌کنیم؟ چقدر داریم در زندگی‌مان غر می‌زنیم از نبودن امکانات و اینکه شرایط برای اینکه به اهداف و آرزوهایمان برسیم آماده نیست؟ باید از زندگی Ben و افرادی نظیر او درس بگیریم و قدر هر موهبتی که با ما عطا شده را در لحظه‌لحظه زندگی بدانیم و از بیهوده تلف کردن پتانسیل عظیم خود بپرهیزیم. آینده بهتر ازآن کسانی است که نشان داده‌اند بار امانتی تعقل را به درستی بر دوش کشیده‌اند.

---

حالا بقیه بحث:

می دونید اراده پس از تولد و بالغ شدن و تغذیه درست توسط تصویر ذهنی نیاز داره به انرژی بیشتر و اون را از کجا میاره ؟
از دانشی که تو مسیر حرکتتون به مغز می خورونید.

خوب یعنی ما باید این اطلاعات و دانستهامون رو درست دسته بندی کنیم.
خوب این یعنی ما:
نیازمند مدیریت دانش هستیم.

[سخنگوی دولت]

می دونید اگه یه آدم با سرعت نور یا مافوق نور حرکت کنه چی میشه.

محکم می خوره به دیوار؟ نه
نمی تونه ترمز کنه میره ته دره؟ نه
می خوره به دیوار کمونه می کنه؟ نه


هر جسمی که با سرعت نور و مافوق نور حرکت کنه تبدیل به انرژی میشه.
می دونی جنس " جن" از چیه؟
میگن ازجنس اتش است. بابا آتش یا حرارت همشون همون انرژی محسوب میشن.

خوب حتما می دونی "جن" محدودیت مکانی نداره و هزاران سال عمر می کنه.

خوب که چی؟

میخام بگم روح - جن - انرژی همشون جنسشون یکیه.
فرق ما انسانها با جن اینه که ما تو این غالب یا کادر بدنی حبس شدیم.

اما ذهن انسان قدرت ماورای جسمانی داره. چطوری می تونیم یه جنگلی را که تا حالا ندیدیم تو ذهنمون تصور کنیم؟

می گم ذهن را باید بشناسیم تا بتونیم از قدرتش بهره ببریم.
اگه بتونی با قدرت ذهنت از این کالبد جسمانی عبور کنی میدونی چی می شه؟

تو قدرتمند ترین مخلوق جهان می شی چون به زمان و مکان مسلط می شی.

[3ObHaN]

سخنگو جان ، این مقالاتتون ، ادمی که به هیچ عنوان به قدرت ذهن انسان ایمان نداره رو هم تو فکر میبره !
با اجازت ، مقالاتت رو برداشتم !

[سخنگوی دولت]

حالا چطور از این کالبد جسمانی عبور کنیم؟

بریم عمله بیاریم با کلنگ خرابش کنه؟ نه
از روی دیوار بالا بریم؟ نه



باید تصویر ذهنی را قوی کردو باید تجسم ذهن را تقویت کرد.
مثلا وقتی یه صندلی چوبی را نگاه می کنی باید به ذهنت بقبولونی این چیزی که داره میبینه صندلی نیست. اصلا شکا نداره .

بازم ولت کردم داری پرت و پلا می گی؟

بابا یکم گوش کن ببین چی میگم.
مگه نه این که اون صندلی ازجنس چوبه و چوب حاصل رشد گیاهانی است که نورشان یا انرژی را ذخیره کردن پس این صندلی نیست این هم مثل خود ما یه جور انرژیه.

---

تو کوانتوم میگن نور ماهیت موجی - ذره ای داره.
یعنی ذرات انرژی مثل امواج بالا و پایین می رن و فرکانس دارند و به حرکتشون ادامه میدن.

بابا مارو اسکل کردی؟ هی بگو انرژی تا جونت در بیاد.

آخه دیوونه اگه این طور باشه که میگی همه چی یه جورایی انرژی محسوب میشن.
ممکن ما تداخل امواج انرژی را داشته باشیم.

آفرین زدی به هدف. ممکن تداخل انرژی رخ بده. عوام بهش می گن انرژی مثبت یا منفی.
مثلا یارو ادم منفیه یا اون بابا عجب ادم مثبتیه.

حالا من که یه توده بی شکل انرژی محسوب می شم و در عین حال فرکانس دارم می تونم انرزیهایی از جنس خودم را بگیرم و دامنه و برد خودم را بالاتر ببرم.

در عین حال این دامنه انرژی همه امواج را جذب می کنه. وقتی به پول فکر کنی و تصورش کنی یعنی یه جورایی بهش واقعیت بدی اون موقع انگار داری خودت اون پول را تولیدش می کنی. یجورایی داری با یه اهن ربای نامرئی جذبش می کنی.

[مهدی گل محمدی]

داداش خیلی با نوشته هات حال کردم.کلا یه چیز جدید رو داری مطرح می کنی.دوست داری تو پروژه کتاب صوتی کمکمون کنی.؟؟؟؟؟؟

[mosafer bedar]

دوست گرامی خوب می نویسی و این خیلی خوب است یه سوال
خودت کجای این جریان هستی ؟
مطالب خوب وجذابی را مطرح می کنید شکی نیست سوال دیگه
متد های کاربردی خودتان چیست ؟ یعنی که مجربات خودتان را بفرمائید نور علی نور خواهد بود و آخرین سوال این تایپیک
شما کتابی را که داریوش مهرجویی در رابطه با کوانتوم تجربه کرده را چگونه ارزیابی می کنید ونظرتان در رابطه با آن کتاب چیست ؟
پاینده باشید و سر فراز - متشکرم

[jahanagahi]

سخنگوی عزیز با توجه به مطالب بسیار با ارزشی که می نویسی دوستان مشتاق شدند کمی راجع به خودتان اطلاعاتی داشته باشند.ممنونم.

[3ObHaN]

من بهتون نامه هم دادم و خواستم معرفی کنید ! فکر کنم نخوندید ( اقا کامیار ، یه قسمت اموزش این تاپیک نیاز داره ، خیلی ها نمی تونن از امکانات خوب انجمن استفاده کنند ، مثل اشتراک تو مطلب ، جستجو تو سایت ، اپلود عکس و ... )