مطالب مختلف

[mallarme]

این آخرین یادداشت عسل بدیعی بود.
خیلی جای تأمل داشت
چند بار خوندمش و نهایت به این رسیدم که الان خیلی ها به کارش افتخار میکنند.
اهدای اعضا....

به نام خدا
سال ۹۲ شد و این گذر عمر چیزی است که قسمت همه ما می شود ۳۶ سالمه و ۳۰ دهه گذشت با گذری بسیار ۶ سال در رکود بودم، و من فسفر اما سرخوشم همانگونه که بودم حال می‌توانم مسلط باشم و ضعف درونی ام رنگ گرفته. پسری دارم گنجینه عشق و خانواده ای مثل گوهرناب و دنیایی که هر روزش واقعه است حال انرژی خفته ای دارم برای ورود به مرحله دیگر که تمام توانم را امسال برای شگفتی آفرینی خواهم گذاشت و کاری می‌کنم که پسرم جانیار،‌ خانواده و دوستانم به من افتخار کنند می‌دانم که امسال سال من است و پروژه های بسیاری به من پیشنهاد خواهد شد.

/تاریخ ۱ فروردین ۱۳۹۲
منبع : باشگاه خبرنگاران