نقش دانشگاه و خانواده در اشتغال زایی

[بهداد]

(02-24-2013 10:43 PM)yu3f نوشته شده توسط:  والا ما عشق تولید بودیم. خودمونو برای ارایه خدمات کشتیم. من خواستم مهارت یاد بگیرم. خواستم مهارت یاد بدم. خودم یک درس جدید ب عنوان اختیاری طراحی کردم. سیلابس ها و ... ایده های کارآفرینی تو دانشگاه و هزار هزار.... اما چی شد؟ بدترین توهین هارو شنیدم! دانشگاه فقط برای من تلف شدن عمرم بود. برای دوستان صمیمی ام ک همه متخصص بودن و کار بلد فقط دانشگاه محیطی بود ک تحقیر شدیم، اذیت شدیم، از اهدافمون دور شدیم و عمرمونو تلف کردیم و بهترین سال های عمرمون ب بطالت گذشت.

حوصله توضیح و نوشتن و بحث نداشتم. اما این پست شما، علی آقا، نذاشت این سکوت ما ادامه دار بشه.
دانشگاه در یک صورت برای دانشجو خوبه اونم اینه ک استاد خیلی خوبی توش باشه. ک درصد خیلی کمی هستند ک همین دانشگاه اشک استادای خوبم در آورده. استادی داشتیم ک تمنا میکرد ترم درس نگیره! فقط ب علت اذیت هایی ک سیستم دانشگاه می کرد!

بگذریم. این بحث سر دراز دارد...

یوسف جان به نظرت اگه از اون طرف به قضایا نگاه کنیم ( ازته جمله ) چه اتفاقی می افته ؟
آیا به نظرت این حوادث نمیتونه دلیلی برای یک موفقیت بزرگ باشه ؟
اگر مانعی نباشه که موفقیت معنایی نداره !! اینطور نیست ؟

عزیزان یه جمله ای تمام دنیامو عوض کرد و همیشه تا میخونمش از خودم خجالت میکشم
بزارید راحت تر حرف بزنیم . این سیستم اخلاقی که الان دارم رو از این جمله الهام گرفته ام و با تمام دشواری ها و بدون توجه به موانع بی ریا تدریس میکنم . آره همه منو توی زندگی مسخره میکنند اما الان یاد گرفتم که عاشق این تمسخرها باشم . الان متوجه میشم که همه از روی حسادت و درد دارند منو مسخره میکنند .
وقتی جلوی همه میخندم و تدریس میکنم عزیزانم شاد میشند اونها عاشق من هستند و منم چندین برابر عاشق اونها هستم . بزار هر قدر میخواهند تمسخرم کنند و برایم مانع بتراشند اما من راه خودم را قدرتمند جلو میروم زیرا روزی انها دوباره به سمت من باز میگردند .
اما اون جمله چی بود :

<< درس را برای فرزانگی بخون نه برای رتبه ، مقام و نمره >>

این جمله طی شش سال تمام دنیای منو عوض کرد بطوریکه دانش رو برای عشقم بهش مطالعه میکنم و لذت میبرم . به نظرم تمام اون چیزهایی که در نظر شما ارزش محسوب میشه و شما اون کار رو انجام میدید همیشه ارزشمند هستند چون از باور شما نشات گرفته است . دیگه مهم نیست دیگران در مورد شما چی قضاوت میکنند . با مغز فکر کنید و با دل تصمیم بگیرید . درست همیشه درسته و نیازی به تصدیق منو شما نداره .
خطاب به خودم :

آیا بهداد زمان این نرسیده که باورهای قدیمم رو دور بریزی ؟
آیا بهداد دوست داری هنوز تجارب رویدادهای قدیم رو تجربه کنی ؟
بهداد تو چه چیز رو دوست داری ؟
ارزشها از دیدگاه تو چیست ؟


عزیزان به خودتون بیشتر فکر کنید . اگر در این دنیا تنها بودید چیکار میکردید ؟
اگر کسی نبود که بگه ساعت چنده ؟ زمان دیگه معنایی نداشت
خواهشا به این موضوع فکر کنید . وقتی کسی نیست چا وانمود میکنیم مقصر دیگرانند
آیا مطلع هستیم دنیا از انرژی ماندگار ساخته شده است ؟
چقدر از اقیانوس میخواهی آب برداریم ؟ هر قدر برداریم برای اقیانوس تفاوتی ندارد

با سپاس از یوسف عزیز و سایر عزیزان