دفترچه اهداف

[jahanagahi]

ممنونم از این همه محبت شما و عزیزان دیگر انجمن. صبحها وقتی به سر کار می روم با خواندن مطالب شما عزیزان انرژی مضاعف میگیرم و در این سن احساس جوانی میکنم.یک جوان 20 ساله. به گذشته های خود فکر میکنم . لبخند می زنم . لبخند می زنم به روزهائی که پرت می شدم و دور وبرم را نگاه میکردم و پس از تکاندن خودم دوباره به رفتن در مسیر ادامه می دادم. با خودم میگفتم : هوشنگ تو از رو نمی ری. باز لبخند می زنم. من زندگی کردم و فکر میکردم درست دارم حرکت میکنم ولی بعضی وقتها به بن بست می رسیدم. من کسی نبودم که از رسیدن به بن بست مایوس شوم. باید برمیگشتم و مسیر را ادامه می دادم. مسیر زندگی بود . مسیر در آغوش گرفتم موفقیت بود. مسیر رسیدن به اهداف بود.در 45 سالگی مسیر درست را پیدا کردم. باز لبخند زدم. من زیاد لبخند می زنم . من زیاد می خندم . من زیاد شوخی میکنم. این زندگی است .
زنگ تفریح:
خانمم : هوشنگ پاشو کارت دیر شد بعدا هم می توانی درد دل کنی.
چشم خانم همین الان. با اجازه.