هر چه دل تنگت میخواهد بگو......

[Alireza_Kh]

سرم را بالا آوردم, روبرویم ایستاده بود, جا خوردم اما به روی خود نیاوردم.
غروب بود و باران نم نم می بارید, تصمیم گرفتم او را برسانم.
ساعتی بعد در مسیر رفتن بیشتر ساکت بود ولی گاهی دردودلی می کرد.
سخنان متفاوتی می شنیدم, ... نزدیک خانه شان رسیده بودیم, در حالی که به روبرو چشم دوخته بود, گفت:
امروز هوا بارونیه, ... فردا آفتابی, ...
امروز سرده و فردا گرم ...
لحظه ها میگذرن پر از تغییرات, اما اونچه که برای انسان لازمه که تغییر نکنه, ... نیاز انسان به انسان تر شدنه ...
و قبل از پیاده شدن گفت: علیرضا ممنونم ... مزاحمت شدم ...
لحظه ای بعد آرام گفت: نه میتونم از یاد ببرم, ... و نه میتونم انتظار بکشم ... و این خیلی سخته ...
سپس رو کرد به من, ... اما بعد پیاده شد و رفت.
چیزی می خواست بگوید اما ...
...
امروز او حالتی خاص داشت, ... چهره اش, ... سخنانش, ... چشمانش ...
و من ساکت بودم, می شنیدم اما نفهمیدم, ... و او چه ساده آمد, گفت و رفت ...
و من ندانستم چگونه آمد؟!, ... چرا آمد؟!, ... چه می خواست؟!, ... دردش چه بود؟!, ... چه گفت و چه می خواست بگوید؟! ...
امروز پی بردم ناتوانم ... درد دوست را دیدم ... اما, ... نه فهمیدمش, ... نه کمکش کردم, ... و بدتر آنکه حتی نتوانستم کنارش باشم.