گفتـــــــــگو بــــــاخـــــــدا

[mohsen k1]

خواب ديدم در خواب با خدا گفتگويي داشتم

خدا گفت

پس مي خواهي با من گفتگو کني؟

گفتم اگر وقت داشته باشيد

خدا لبخند زد !

وقت من ابدي است

چه سوالاتي در ذهن داري که مي خواهي از من بپرسي ؟

پرسیدم :چه چيز بيش از همه شما را در موردانسان متعجب مي کند ؟

خدا پاسخ داد :

اين که آنها از بودن در دوران کودکي ملول مي شوند وعجله دارند زودتر بزرگ شوند

اما بعد حسرت دوران کودکي را مي خورند

اينکه سلامتشان را صرف به دست آوردن پول مي کنند و بعد پولشان را خرج حفظ سلامتي مي کنند

اينکه با نگراني نسبت به آينده زمان حال رافراموش مي کنندآنچنان که ديگرنه درحال زندگي مي کنند نه در آينده

اين که چنان زندگي مي کنند که گويي نخواهند مرد وآنچنان مي ميرند که گويي هرگز نبوده اند

خداوند دستهاي مرا در دست گرفت و مدتي هر دو ساکت مانديم

بعد پرسيدم:

به عنوان خالق انسانها مي خواهيد آنها چه درسهايي اززندگي را ياد بگيرند ؟

خداوند با لبخند پاسخ داد :

ياد بگيرند که نمي توان ديگران رامجبور به دوست داشتن خود كرد اما مي توان محبوب ديگران شد

ياد بگيرند که خوب نيست خود را با ديگران مقايسه کنند

ياد بگيرند که ثروتمند کسي نيست که دارايي بيشتري دارد بلکه کسي است که نياز کمتري دارد

ياد بگيرند که ظرف چند ثانيه مي توانيم زخمي عميق در دل کساني که دوستشان داريم ايجاد کنيم ولي سالها وقت لازم خواهد بود تا آن زخم التيام يابد

با بخشيدن بخشش ياد بگيرند

ياد بگيرند کساني هستند که آنهارا عميقا دوست دارند اما بلد نيستند احساسشان را ابرازکنند يا نشان دهند

ياد بگيرند که مي شود دو نفر به يک موضوع واحد نگاه کنند اما آن را متفاوت ببينند

ياد بگيرند که هميشه کافي نيست ديگران آنها را ببخشند بلکه خودشان هم بايد خود راببخشند

و ياد بگيرند که من اينجا هستم

برگرفته از http://hashtpar.blogfa.com