قدری بیندیشیم

[3ObHaN]

اقا کامیار ، شما تو تهران و قزوین و شیراز و اینجور شهراهای بزرگ زندگی میکنید و این امر که الان میگم براتون عادیه ! ولی من هر وقت میام تهران ، دلم از چیزی که میبینم میگیره !
احساس میکنم مردم شدن ادم اهنی ! صبح پا میشه ، لباس میپوشه ، یا پیاده ، یا با ماشین شخصی یا با مترو یا با اتوبوس میره سرکار ، شب بر میگرده خونه ، همون غذای تکراری ، همون کار تکراری همون خواب تکراری ! صبح همون ساعت بیدار میشه و همون کارها رو میکنه ، اخر ماه هم ، درامدش مثل ماه قبل خرج میشه ، همون مقداری که قبلا پس انداز میکرد پس انداز میکنه . اخر های هفته هم همون تفریح تکراری با همون دوستان تکراری .
من احساس میکنم ، از 70 میلیون جمعیت ایران ، 69 میلیون نفرشون ، مرده های متحرک هستن که فقط به فکر زنده موندن هستن . چه با پول چه بی پول .