اگر سوالی هست در خدمتم!

[nami]

(11-20-2012 11:20 PM)mallarme نوشته شده توسط:  

(11-20-2012 10:59 PM)nami نوشته شده توسط:  

(11-20-2012 10:43 PM)mallarme نوشته شده توسط:  سلام
من فقط یک

شما بزرگوارید هر انتقادی را شخصا برایم پیام خصوصی بفرستید بنده قول میدهم بین خودمان باشد.

سختیهایی که بنده در طول زندگی کوچکم دیده ام شخصیتی از من ساخته که حتی مسن ترین ادمهای اطرافم به من میگن شما تجربه تان از ما بیشتر هست.نمبدانم کجای عرایضم نشان از پیر بودنم میدهد؟چون قبلا خودم را در انجمن معرفی کرده بودم و سنم را دقیقا نوشته بودم ولی کلا خیلی مودبانه صحبت میکنم.یا وقتی میگویم فرزندم یعنی واقعا یک جوان را به اندازه فرزندم دوست دارم.یا وقتی میگم من پیر یعنی اینکه 48 سالگی سن کمی نیست و باید شماها فکر نکنید که هنوز زود هست برای پیشرفت.باید عجله کنید که دیر هست.
منظور سوال دومتان را نفهمیدم.بنده که دنبال شاگرد و مرید نیستم و دنبال هدف انچنینی نیستم تا در انتخابات نمیدانم مجلس یا ریاست جمهوری شرکت کنم.

اما من سالهاست با قضاوتهای وحشتناک زیسته ام و هنزو زنده ام!!خروجیتان از این نوع زندگی چه بوده هست؟

شما بزرگوارید گرامی
زندگی از همه آدمها شخصیتی میسازد که خواه ناخواه آنها را بزرگ میکند

یکی متوجه بزرگ شدنش یشود و یکی نمیشود...

بگذریم

من علاقه ای نداشتم خودمو تو این فروم معرفی کنم چون سالهاست جز دوستان بسیار نزدیکم خیلی ها نام مرا میبینند به همراه فعالیتهایم اما مرا نمیشناسند

خروجی من از این زندگی با قضاوتهای انسانها و با همه بدیهایی که در حقم شد:


سه مدرک دانشگاهی با بهترین نمرات
مقام اول المپیاد
شرکت در معتبرترین جشنواره ها به خاطر نوشته هام
نوشتن داستانهای کوتاه و تاثیرگذار(البته از نظر اساتید) که گذاردم برای روزی که در زنده بودنم مرا نشان ندهد...
گذاردن چندین نمایشگاه نقاشی چون سبک ویژه خودم رو دارم که تاکنون کسی نداشته و کارهایم شد الگوی تقلیدی بسیار بی انکه بدانند من کیستم!
و....

اما بهترین خروجی من این است:
میتوانم بخندم و بخندانم


من همان دختریم که چه زمان شرکت در المپیاد چه هنگامه کنکورهایی که زمان ما دشوار و رقابتها فشرده بودند چه وقتی کلاسهای دوختهای ایران و نقاشی و عکاسی رو شروع کردم و.... مورد قضاوت و تمسخر قرار گرفتم...
اما هنوز زنده ام!


دختر پدریم که در نهایت شهره بودنش، به من آموخت طوری زندگی کن و تأثیر بگذار که خدا تو را بزرگ کند نه دیگران....

در نهایت احترام

خیلی عالی بود لذت بردم خب من فکر کردم منظورتون این هست که ادم افسرده و بسیار بدبینی هستید حالا که دیدم میتونید بخندید و بخندانید بسیار خوشحال شدم.
بخاطر مدارج عالی علمیتون به عنوان یک هموطن بهتون افتخار میکنم .از شما بیشتر استفاده خواهیم کرد البته اگر اجازه فرمایید.واقعا خیلی خوشحال شدم
بلی بنده نیز معتقدم بجای اینکه محیط رو ادم تاثیر بزاره ادم باید خودشو پیدا کنه.من حقیقی و اصلیشو.البته باید از تمام افکار دیگران در صورت مفید بودن استفاده کنه که این هیچ تضادی با فرمایش شما نداره