خدا را شكر ميكنم كه ...

[کامیار کاظمی]

اگر در زندگی در یك ترافیك سنگین گیر كردی٬
نا امید نشو. توی دنیا مردمی هستند كه رانندگی برای آنها یك امتیاز بزرگ است.

اگر یك روز بد در محل كارت داشته باشی:
به مردی فكر كن كه سالهاست بیكار است و شغلی ندارد

ممكنه قصه زود گذر بودن تعطیلات آخر هفته را بخوری:
به زنی فكر كن كه با تنگدستی وحشتناكی روزی دوازده ساعت ٬ هفت روز هفته را كار میكند تا فقط شكم فرزندانش را سیر كند

وقتی ماشینت خراب میشود و تو مجبوری برای یافتن كمك مایلها پیاده بروی
به معلولی فكر كن كه دوست دارد یكبار فرصت راه رفتن داشته باشد

وقتی كه روابط تو رو به تیرگی و بدی میگذارد و دچار یاس میشوی:
به انسانی فكر كن كه هرگز طعم دوست داشتن و مورد محبت واقع شدن را نچشیده

ممكنه كه احساس بیهودگی كنی و فكر كنی كه اصلا برای چی زندگی میكنی و بپرسی هدف من چیه؟
شكر گذار باش. در اینجا كسانی هستند كه عمرشان آنقدر كوتاه بوده كه فرصت كافی برای زندگی كردن نداشتند.

وقتی متوجه موهایت كه تازه خاكستری شده در آینه میشوی:
به بیماری سرطانی فكر كن كه آرزو دارد كاش مویی داشت تا به آن رسیدگی كند.

ممكنه خودت را قربانی تندی ٬جهل٬پستی یا تزلزلهای مردم ببینی:
به یاد داشته باش همه چیز میتواند بدتر هم باشد. تو میتوانستی یكی از آنها باشی