به سلامتی پدر ...

[مهتاب]

شعری متفاوت از سهراب سپهری بنام خیال پدر

شب بودوماه واختر و شمع ومن وخیال / خواب از سرم به نغمه مرغی پریده بود

در گوشه اتاق فرو رفته در سکوت / رویای عمر رفته مرا پیش دیده بود

درعالم خیال به چشم آمدم پدر / کز رنج چون کمان قد سروش خمیده بود

موی سیاه او شده بود اندکی سپید / گویی سپیده از افق شب دمیده بود

یاد آمدم که در دل شبها هزار بار/ دست نوازشم به سر و رو کشیده بود

از خود برون شدم به تماشای روی او / کی لذت وصال بدین حد رسیده بود

چون محو شد خیال پدر از نظر مرا / اشکی به روی گونه زردم چکیده بود