باران واژه

[قناد]

این خانه قشنگ است ولی خانه من نیست
این خاک چه ریباست ولی خاک وطن نیست
ان کشور نو،ان وطن دانش و صنعت
هرگز به دل انگیزی ایران کهن نیست
در مشهد و یزدو قم وسمنان ولرستان
لطفی است که در کلگری ونیس وپکن نیست
در دامن بحر خزرو ساحل گیلان
موجی است که در ساحل دریای عدن نیست
در پیکر گلهای دلاویز شمیران
عطریست که در نافه ی اهوی ختن نیست
اواره ام وخسته وسرگشته وحیران
هر جا که روم هیچ کجا خانه ی من نیست
اوارگی و خانه بدوشی چه بلایی ست
دردیست که همتاش دراین دیر کهن نیست
من بهر که خوانم غرل سعدی و حافظ
در شهر غریبی که در او فهم سخن نیست؟
هرکس که زند طعنه به ایرانی وایران
بی شبهه که مغزش به سر و روح به تن نیست
پاریس قشنگ است ولی نیست چو تهران
لندن به دلاویزی شیرازکهن نیست
هرچند که سرسبز بود دامنه ی الپ
چون دامن البرز پر از چین و شکن نیست
این کوه بلند است ولی نیست دماوند
این رود چه زیباست ولی رود تجن نیست
این شهر عظیم است ولی شهر غریب است
این خانه قشنگ است ولی خانه من نیست
دکتر خسرو خورشید ور