چرا میلیاردر؟

[کوروش]

سلام دوستان
سوال خوبیه که چرا میخوایم میلیاردر باشیم و اصلا از کجا شروع شد
اگه اجازه بدین منم علت این مساله رو میگم
من با توجه به سنم که حدود 35سالمه در جاهای مختلف کار کردم.گرچه الان مشغول تحصیلم اونم بعنوان بهانه.
دوره دانشجویی تدریس خصوصی میکردم.بعضی شاگردام تو خود بازار بودن یعنی اونجا بهشون درس میدادم تو حجره های باباشون. اونجا اولین جرقه ها زده شد تو ذهنم که بخدا این میلیاردرا هیچ تفاوت خیره کننده ای ندارند با بقیه گرچه قبول دارم همین تفاوتهای کوچیک و نادیدنی خودش یه دنیاست (چون به اعتقادم ریزه کاریها از اصل مهمتره معمولا)
خلاصه بعد اون من حدود یکسال کارمندی کردم.دیدم نه یه جوریه دارم میمیرم. همه میگفتن یه جاهایی مثل بانک و اینا خوبه. امتحان دادم جزو 5نفر اول شدم و رفتم بانک.شعبه م ونک بود اینو گفتم تا بدونین که هم شعبه م خوب بود هم مشتریای خوبی داشتیم.یه جورایی شعبه الف حساب میشدیم.باورتون نمیشه دیدم دارم میمیرم یعنی من مرگ رو میدیدم هر روز انگار. سه ماه موندم روزی که بهم گفتن باید از فردا پشت صندوق بشینی و کار صندوق رو یاد بگیری گفتم نه من نمیتونم . رییس شعبه گفت یعنی چی نمیتونم گفتم خب دیگه نمیتونم(توجه داشته باشید من قسمت چکهای کلر بودم که گفتم داشتم میمردم یعنی کار سبک و بدون تماس بامشتری زیاد). گفت خوب میخای چکار کنی گفتم استعفا میدم.گفت 8ماه طول کشید تا مراحل ورود رو طی کردی تازه سه ماه شده . شوخی میکنی.گفتم عمرا اگه شوخی کنم .فردا صبح دفتر مرکزی بانک بودم و استعفا دادم.تمام.بعد با اینحال چون اپشنی نداشتم و مجبور به داشتن درامد بودم رفتم طرفای جنوب ایران کار کردم که حقوقش بهتر بود.4.5سال کار کردم دیدم دارم واقعا میمیرم. بخدا نه از کار زیاد.اصلا کاری نبود.کاردفتری زیر کولر که کار نیس .اونم 7ساعت در روز. من از دیدن اینده محتوم و مشخصم میمیرم.
یعنی من دقیقا میتونستم سرازیری قبر رو ببینم جون معلومه. سی سال کار میکنی بعد بازنشسته بعدم یه خرده میگذره میری سرازیری قبر.ببخشید که رک میگم ولی همینه.شما زندگیت برنامه ش ریخته شده و تمام.
خلاصه زدم بیرون و دیگه هم تاالان کارمندی نکردن دیگه.بعد شروع کردم به اینکه ایده هام چیه بعضیاشم پیاده کردم به قدر کافی نگرفت ولی ناامید نشدم. الان ایده هام اینترنتیه و قصدپیاده سازیشو دارم.
بنظر خودم من تصمیم گرفتم میلیاردر( نه عزیزان من قصد دارم بیلیونر شم اونم در حوزه دلاری) شم چون یه ایده ای داشتم و الان خیلی بیشتر تقویت شده و اونم اینه (البته برای خودمه و نمیتونم تعمیمش بدم):
یا انسان باید در زندگی کوتاهش خیلی عالی و پرفکت زندگی کنه و به چیزایی که میخواد برسه یا اصلا زندگی نکنه
این حرفیه که من همیشه دارم به خودم میزنم و ازشم سعی میکنم کوتاه نیام.من حاضرم حتی زندگی خفت بار رو عمدا به پایان بدم ولی تن بهش ندم
شرمنده که سرتون رو درد اوردم