کلک خیال انگیز

[Alireza_Kh]

كاش وقتي زندگي فرصت دهد, گاهي از پروانه ها يادي كنيم.
كاش بخشي از زمان خويش را, وقف قسمت كردن شادئ كنيم.
كاش گاهي در مسير زندگي, باري از دوش نگاهي كم كنيم.
فاصله هاي ميان خويش را با خطوط دوستي مبهم كنيم.
كاش با حرفي كه چندان سبز نيست, قلب هاي نقره اي را نشكنيم.
كاش هر شب با دو جرعه نور ماه, چشم هاي خفته را رنگي زنيم.
كاش بين ساكنان شهر عشق, ردّ پاي خويش را پيدا كنيم.
كاش با الهام از وجدان خويش, يك گره از كار دلها وا كنيم.
كاش اشكي قلبمان را بشكند, با نگاه خسته اي ويران شويم.
كاش رسم دوستي را ساده تر مهربان تر آسماني تر كنيم.
كاش در نقاشي ديدارمان, شوق ها را ارغواني تر كنيم.
كاش وقتي آرزويي مي كنيم, از دل شفافمان هم رد شود.
مرغ امين هم از انجا بگذرد حرف هاي قلبمان را بشنود ...