:: آیا حاضرید با 500 هزار تومان زندگی تازه ای آغاز کنید ؟

[shirazi021]

سلام دوستان
شاید اگر این سایت بخشی به نام سرگرمی داشت این تاپیک را آنجا می نوشتم اما خب با توجه به اینکه بحثی که می خواهم آغاز کنم چالشی جدی و حقیقی در زندگی بسیاری از انسانهاست مناسبترین بخشی که دیدم همین بخش چالشها است .
_________________
و اما برای اینکه کمی با من آشنا بشوید
من حمیدرضا هستم 36 سالمه و در خانواده ای کارمند با یک زندگی متوسط یزرگ شدم . از 18 سالگی با یاری خداوند روی پای خود ایستادم . و با توجه به اینکه کمی ماجراجو و ریسک پذیر بودم چند باری هر آنچه به دست آورده بودم را از دست دادم . اما هربار با توکل به خدا و با پشتکار دوباره زندگی ام را ساختم .
من زاده و بزرگ شده ی تهرانم و بنا به دلایل شخصی از ابتدای سال 90 در یک شهرستان کوچک زندگی می کنم .
تا پیش از آمدن به اینجا منبع درآمدم از دو راه بود . 1. طراحی سایت و برنامه نویسی (بیشتر فلش و اکشن اسکریپت ) 2. نمایشنامه و فیلمنامه نویسی و بعدها ساخت فیلم مستند . اما متاسفانه از روزی که به اینجا آمدم با توجه به شرایط اینجا نتوانستم از تخصصهایم استفاده کنم و زنبورداری می کنم .
البته به تازگی با یکی از دوستانم نوعی شیرینی محلی تولید می کنیم که من خیلی درگیر تولیدش نیستم و بیشتر نقش سرمایه گذار را دارم .
________________
ابتدا بگذارید داستانی حقیقی برایتان بگویم .سال 86 یکی از دوستان من که آن زمان حدود چهل ساله بود و در دبی زندگی خوبی داشت طی یک سری اتفاقات ناچار شد تمام داشته هایش را بگذارد و شبانه با لنج خود را به ایران برساند . به نوعی جان خودش را برداشت و فرار کرد . روزی که این دوست به تهران آمده بود شاید حدود دویست هزار تومان پول داشت و از سوی دیگر چون نمی خواست کسی از شکستش آگاه شود به سراغ کسی نرفت . مدتی کنار خیابان خوابید و با دستفروشی میوه آغاز به کار کرد . همان زمان من به طور اتفاقی او را دیدم و از اتفاقی که برایش افتاده بود متعجب شدم . بگذریم . این دوست بدون اینکه از کسی کمک بگیرد یواش یواش زندگی اش را ساخت . کم کم مغازه ای ارزان اجاره کرد و شبها همانجا می خوابید . با آنکه آن مغازه حتی آب نداشت و خیلی سخت بود اما ادامه داد . خلاصه ی مطلب این دوست چند ماه پیش آپازتمانی خوب در تهران خرید و شکر خدا امروز زندگی اش روبراه است .
بگذریم . چون من بعد از عید دوباره به تهران بر می گردم و اگر خدا بخواهد می توانم دوباره فیلم بسازم قصد داشتم بر اساس ایده ی کلی داستان زندگی دوستم فیلمی مستند بسازم .
و با توجه به اینکه یکی از علایقم سینما واریته یا همان سینما حقیقت است قصد داشتم یک بازیگر را حقیقتا در این موقعیت قرار بدهم و از تمام تجربیات و اتفاقاتی که برای او می افتد فیلمم را بسازم .
برای همین موضوع با دوست بازیگر جوانی که حدود 23 ساله است صحبت کردم و به او گفتم که واقعا باید در این موقعیت زندگی کنی .و اما شرایط
1. کل سرمایه ات 500 هزار تومان است .
2. هیچ جا و مکانی نداری
3. حق نداری از کسی کمک بگیری و باید خودت پول به دست بیاوری
4. حق گدایی و کار خلاف نداری
5. در تمام این مدت با توجه به اینکه فیلمبرداری به شیوه ی دوربین مخفی است اگر هر اتفاقی برایت بیفتد ما حاضر نیستیم کمکی کنیم . چون این دستکاری در حقیقت می شود
5. تا آنجایی ادامه می دهیم که تو بتوانی حداقل های زندگی را تامین کنی که این حداقل ها شامل جای خواب مناسب (کمترین حالت ممکنه اجاره ی آپارتمان یا سوییت کوچک در محدوده ی تهران ) ، هزینه ی خوراک و پوشاک 3 ماهه برای یک نفر
6.مدت زمان فیلمبرداری بستگی به این دارد که چه مدت طول بکشد تا این حداقل ها را تامین کنی
7.دستمزد انجام این کار 15 میلیون تومان است به علاوه پولی که در این مدت به دست آورده ای
8. با توجه به اینکه خودم تهیه کننده کار هستم 50 درصد از سود حاصله هم نصیبت می شود
این دوست جوان با شنیدن شرایط حرفی زد که به یک چالش واقعی برای من تبدیل شد .
او گفت اولا معتقدم این دوست شما خوش شانس بوده که توانسته دوباره سرپا بایستد و اعتقاد ندارم کس دیگری بتواند این مسیر را طی کند .
دوم از آن اگر خودت بتوانی همین مسیر را با همین شرایط طی کنی من حاضرم بدون اینکه پولی بگیرم و یا در سود فیلم شریک شوم همکاری کنم
___________
خلاصه دوستان من مانده ام و این دوست جوان . و قرار است تا چند روز دیگر به او خبر بدهم .
حالا از دوستان می خواهم به پرسشهای زیر پاسخ دهند
1. اگر شما جای من بودید ایا حاضر می شدید خانه و زندگی را رها کنید و با 500 هزار تومان از گوشه ی خیابان آغاز کنید ؟
(لطفا شرایط سنی و دیگر مسائل را در نظر بگیرید )
2. اگر خدای ناکرده در زندگی واقعی با چنین شرایطی روبرو شوید چه می کنید ؟ و چگونه دوباره زندگی خود را می سازید ؟
(خواهش می کنم پاسخ هایتان واقع گرایانه و کاربردی باشد )

___________________
در پایان از دوستانی که در بحث شرکت می کنند سپاسگزاری می کنم و با توجه به اینکه این موضوع شدیدا ذهنم را درگیر کرده در پست های بعدی بیشتر در این باره می نویسم
با آرزوی بهترینها برای همگی