اتصال به روح های بزرگ

[رها7]

ترس وشهامت.....................آلفرد لورد تینسون

من درهیچ حالتی براسیر فاقدخشم اشراف زاده حسد نمی برم، یا پرنده ای که درقفس به دنیا آمد وآنکه هرگز از تابستان جنگل خبر نداشت من برآن بی رحمی که درقلمرو زمان ازآزادی سوءاستفاده می کند رشک نمی ورزم. فردی که درقید وبند جرم وجنایت نیست، هشیاری اش هرگز بیدار نمی شود به قلبی که هرگز به صداقت ودوستی تمایل ندارد وبه فرد هراسان وسست عنصری که خود را متبرک می داند، و درگرداب رکود وعدم تحرک غوطه ور است حسادت نمی کنم، من در درستی آنچه اتفاق می افتد تردید ندارم، و درلحظه های سرشار ازغم واندوه آن راحس می کنم. عاشق شدن و ازدست دادن بهتر از هرگزعاشق نشدن است. آلفرد لورد تینسون

شاعر درقطعه شعری که درابتدای این مقاله آمد،پیامی را به ما منتقل می کند که اغلب ازدید ونظر افرادی که ازشکست،ترس و واهمه دارند پنهان می ماند. او به ما خاطرنشان می کند که تحت تاثیر ترس ازشکست،توانایی های باطنی خود را در بوته انتقاد وخرده گیری وعیبجویی قرار ندهیم وازقبول مسئولیت های سنگین شانه خالی نکنیم. او به پرنده ای که درکمال امنیت درقفس آرمیده حسادت نمی کند و برای آزادی،علی رغم خطرات بالقوه اش ارزش قائل است.
عمل کردن و نتیجه نگرفتن بهتر از هرگز عمل نکردن است.
درباره این نکته کلیدی بیاندیشید:" چیزی بنام شکست وجود ندارد." شکست تنها یک قضاوت است که ما آن را به عمل و رفتاری خاص نسبت می دهیم.پیشنهاد میکنم که از امروز شکست را ازقلمرو ذهن بیرون رانید وبه جای آن این باور را بنشانید:"شما نمی توانید شکست بخورید؛تنها می توانید با نتایجی روبه رو شوید."
درکودکی دراولین تلاش برای راه رفتن زمین خوردید وبه حرکت سینه خیز بازگشتید. اما طبیعت تان به شما اجازه نداد که به حرکت سینه خیز رضایت دهید.به همین دلیل ترس را کنارگذاشتید ودیگر بار بر روی پاهای خود ایستادید.این بار هم مثل لرزانک تکان خوردید وزمین افتادید.سرانجام طبیعت شما برنده شد وتوانستید راست ومستقیم راه بروید.تصورکنید که اگر ازبرنامه ریزی طبیعی ذهن خود پیروی نمی کردید،هنوز از مزایای ایستادن وحرکت کردن بی بهره بودید ومی بایستی سینه خیز زندگی می کردید.
بطورکلی ما اغلب برای سستی و بی تحرکی خود دلایل موجه ونیرومندی را جستجو می کنیم وآنگاه براساس این دستاویزهای پوچ ومیان تهی ازهرتلاش واقدام مثبت باز می مانیم.امکان شکست که پنداری باطل بیش نیست ترس وتردید را دامن می زند،وهرگونه ناکامی را به بی ارزشی ما نسبت می دهد.
من همیشه ازپاسخ توماس ادیسون به گزارشگری که از اوپرسید پس از بیست وپنج هزار بار تلاش برای اختراع باطری وشکست دراین زمینه چه احساسی دارد،لذت برده ام.ادیسون پاسخ داد:"شکست؟شکست نخورده ام.من اکنون بیست وپنج هزار روش را برای نساختن باطری می دانم."
هرگاه سراپا مشتاق هدفی باشید واعتقادکامل داشته باشید که به انجامش قادرید و از ارتکاب خطا ترس به دل راه ندهید،خواسته شما نمی تواند ازتحقق بازایستد.

_ ازبکارگیری واژه "شکست" درباره خود و هرفرد دیگر جداً اجتناب کنید.به خود یادآورشوید که اگرکارها برطبق برنامه پیش نرفت واوضاع بروفق مراد نبود،شکست نخورده اید،صرفا با یک نتیجه روبه رو هستید.به خود یادآور شوید که اگر کارها برطبق برنامه پیش نرفت واوضاع بروفق مراد نبود،شکست نخورده اید،صرفاً بایک نتیجه روبه رو هستید.

_ آنگاه این پرسش فوق العاده موثر را باخود درمیان بگذارید:" با نتایجی که به دست آورده ام قصد دارم چه بکنم؟"بجای اینکه از پیامدهای نامطلوب رنجش به دل گیرید،نسبت به درس هایی که آموخته اید شاکر وسپاسگزار باشید.

_ به مجرد اینکه دیگران کلمه"شکست خورده" را درمورد شما به کار بردند،با آرامی و متانت گفته آنان را اصلاح کنید وبگویید:"من امروز شکست نخورده ام،بلکه شیوه دیگری را برای پختن شیرینی می دانم."

_ کارها وفعالیت هایی را که پیش ازاین ازعهده آن برنیامده اید ویا استعداد کمی نسبت به آن نشان داده اید دنبال کنید.ازقدم برداشتن درقلمرو مجهول و ناشناخته ای که تضمینی برآن نیست نهراسید.راه گریز از ترس وشکست و رویارویی وبه مضحکه گرفتن آن است ونه خودباختگی دربرخورد با نخستین پیامدهای آن.بنابراین وقتی نیروی مخالفی در باطنتان زمزمه می کند که:" نه این غیرممکن است." این دشمن لانه کرده درضمیر باطن را ازقلمرو ذهن بیرون رانید وافکار شجاعانه ومثبت را بجای آن بنشانید.