در گذر تاریخ و فرهنگ ملی

[Alireza_Kh]

کمتر کشوری را در جهان میتوان یافت که اینچنین دارای تنوع قومی و گویشی باشد و به همین دلیل یکی از رمزهای موفقیت و ماندگاری ما نیز همین احترام به آداب و رسوم, زبان ها و گویش های هر منطقه است. ایرانیان با تمام تنوع قومی و زبانی همگی بخشی از یک ملت کهن و بزرگ تاریخ هستند.

برخی با سواستفاده از همین موهبت الهی, بر پروژه استعماری انگلستان پیرامون ملیت سازی اقوام ایرانی دامن می زنند و از این فرصت بزرگ که خداوند در این سرزمین قرار داده است در جهت متلاشی کردن این اتحاد تاریخی بهره می برند. برای نمونه ساخت گروهک های وابسته به استعمار همچون ( جندالله, الاهوازی, حزب دموکرات خلق عرب, پان ترکیسم... ). با نگاهی به شهرهای مختلف ایران مشاهده میکنید که چه شگفتی های گوناگونی در دل این کشور نهفته است.

درست است که به ظاهرگویش, آداب و رسوم و لباس های هر منظقه با یکدیگر متفاوت است ولی در ریشه همگی به یک نقطه باز میگردند. برای مثال یک کرد کمتر گویش بلوچی یا تالشی را متوجه می شود در حالیکه همگی ریشه ای از زبان پهلوی ایران باستان دارند و فقط شاخه های منطقه ای زبانشان متفاوت است. همینطور لباس های زیبا, آداب و رسوم زیبا در مراسم های عروسی, جشن های نوروز, چهارشنبه سوری, سیزده بدر و اعیاد مذهبی. این تنوع زیبای قومی میتواند به بزرگترین فرصت و پتانسیل برای قطب توریستی شدن ایران در منطقه تبدیل شود. جذب میلیون ها گردشگر برای دیدن این فرهنگ و تمدن کهن.

در طول تاریخ هیچگاه دیده نشد که قومی ایرانی بر قومی دیگر شمشیر بکشد و هیچگاه دیده نشد است که قومی در هنگام نیاز به یاری قوم دیگرش نشتابد. در نگاره های تخت جمشید سربازان پارسی و مادی کنار یکیدگر ایستاده اند و هیچکدام بر دیگری برتری ندارند.

اما حیف ... کمی هوشیار باشیم ...