اتصال به روح های بزرگ

[رها7]

رنج.............پاراماهانزا یوگاناندا

پاراماهانزا یوگاناندا دریک خانواده بنگالی مومن و مرفه دیده به جهان گشود.درسال1915 از دانشگاه کلکته فارغ التحصبل شد ودر1920 باهدف ارائه علم مکاشفه روح به منظور دستیابی به جهانی سرشار ازصلح وصفا ونوعدوستی،انجمن خودشناسی را در لوس آنجلس بنیان نهاد.کتاب شرح حال یک یوگی میلیون ها نفر را بافلسفه قدیمی هند به نام یوگا و سنت همیشه ارزشمند مراقبه (مدی تیش)آشناکرد.

گرچه شما درجهان واقعی بامسائل و تنگناهایی کاملاً ملموس و واقعی وباعوامل وعناصری که درد ورنج واقعی آن را واقعی می پندارید دست به گریبان هستید.با این وصف درجوهره راستین شما- که یوگاندا روح فنا ناپذیر خطابش می کند -درد ورنج وجود ندارد.

تعیین هویت ما براساس خودبرتربینی ویاحس رضایت ازخویش عامل ومسبب بیشتر دردورنجی است که دروجود مادی مان تجربه می کنیم. وقتی آماده می شدم که درباره امیال نفسانی و دردورنج ناشی ازآن مطالبی بنویسم،گفتگویی راکه چندی پیش بادوست نزدیکم، دیپاک چوپرا داشتم به خاطرآوردم.درحالی که تردید داشتم.گفته های او دراین مقاله بگنجانم،دیپاک چوپرا تلفن زد.به اوگفتم که همین ده ثانیه پیش نام او را در قطعه کاغذی نوشتم وجلوی رویم گذاشتم تاگفته هایش را درباره ء منیت وخودپرستی ورنج به یاد آورم وبا تماس تلفنی اطلاعات بیشتری رادراین زمینه کسب کنم.اوگفت:"من پیام تورا ازطریق نظام وحدت کائنات دریافت کردم وبه همین دلیل باتو تماس گرفتم"او افزود که روزی فردی ازیک استاد بودایی پرسید تنها چیزی که اوهنگام درد ورنج به یاد می آورد وبه آن متوسل می شودچیست واستادپاسخ داد:"برای اینکه هیچگاه دچار دردو رنج نشوی به هیچ چیز به عنوان من یا مال من نچسب".
دیپاک چوپرا اضافه کرد:"اکنون که قصد داری درباره توانایی برای غلبه بر درد ورنج مطالبی بنویسی،توصیه می کنم عبارتی راکه ازآن درقبیله های سرخپوست اوجیب وی استفاده می شود برای خوانندگان خود نقل کنی.من نیز وقتی دچار وسوسه خودبرتربینی می شوم وتحت تاثیر آن رنجش به دل می گیرم،این عبارت را چند بار دردل زمزمه می کنم وآنگاه درد ورنج به شیوه ای حیرت انگیز که ازطریق قبیله های اوجیب وی به دیپاک چوپرا وسپس به من منتقل شده دراختیارشما قرار می گیرد:"گاه که دچار رنج و تاسف می شوم،روح من با وزیدن بادهای بزرگ وعظیم به آسمان ها برده می شود."

چنانچه مانند یوگاناندا زندگی کنید،عملاً می توانید بگویید:"من حتی قادرنیستم حالت دردورنج را تصورکنم"میتوانم صدای یوگاناندا رابشنوم که می گوید:"شما باید بیاموزید که با درد ورنج شادی کنید،زیرا همه کارهای خدا خیر است."

_منابع غم ودرد ورنج خود را صادقانه ارزیابی کنید وآنگاه باتکرار عبارت:"عامل هردردورنج تنها در وجود من است وقصد دارم ازملامت هرکس وهرچیز دراین زمینه دست بشوییم." جدایی ازدرد را تجربه کنید.

_ اکنون بکوشید موقعیت هر غم ودرد را به روشنی شناسایی کنید.اگرغم تنها یک حالت ذهنی است،ببینید کجا زندگی می کند،کجا ظاهر می شود ،خصوصیا ظاهری اش چیست وچه ویژگی های قابل شناسایی دیگری دارد.

_ هنگامی که خود را دچار غم ودرد ورنج می یابید،پیام اوجیب وی را در دل زمزمه کنید.چندی نمی گذرد که رنج و درد شما درقیاس با روح جاویدان شما که ابداً چنین احساسی را نمی شناسد خرد و ناچیز به نظر می آید.

_ با تلاشی خاص وچشمگیر کانون های بحران زا را از زندگی تان بیرون رانید.روزنامه ها و جرایدی که می کوشند با گزارش های بی حد وحصرشان کنجکاوی شمارا نسبت به خصومت و دشمنی های خطرناک برانگیزند صلح وآرامش را ازشما می ستانند.هربار که چنین خبرهایی را می شنوید به خود یادآور شوید که دربرابر هرعمل غیرانسانی،هزاران اقدام ناشی ازمهربانی وجود دارد.

_ این ضرب المثل را ازچین باستان به خاطر داشته باشید:
"فرزانگان سکوت اختیار می کنند،با استعدادها سخن می گویند و نادان ها جروبحث می کنند."