اتصال به روح های بزرگ

[رها7]

اکنون............عمرخیام

به مجرد اینکه انگشت تو حرکت وچیزی نوشت وبه نوشتن ادامه داد،نه زهد وتقوا ونه فهم وزیرکی تو می تواند نیم خط آن را باطل کند،ونه اشک های تو می تواتند کلمه ای ازآن را بشوید ومحو کند. عمرخیام

عمرخیام مدرس ومنجم ایرانی است که اشعارش نماینگر افکاراو در زمینه ء الوهیت،خیروشر،روح،ماده وسرنوشت است.

تقریباً هزارسال ازتولد عمرخیام،معروف ترین خیمه ساز،شاعر،منجم که همه ء این ویژگی ها را در داستان های فلسفی و ارزشمندش متمرکز کرده می گذرد.این رباعی خاص از رباعیات خیام شامل درسی است که هنوز پس ازگذشت هزارسال از قدروبهای آن کاسته نشده است.این کلمه های مشهور حاوی حقیقتی ظریف است که اغلب از دید ونظر مردم پنهان می ماند.
یکی ازشیوه های درک حکمت نهفته دراین رباعی آن است که جسم خود را قایقی تندرو تصویرکنید که با سرعت 40گره دریایی پیش میرود. شما درعقب قایق ایستاده وبه دقت به آب نگاه می کنید.آنچه دراین صحنه ءخیالی مشاهده می کنید،خط واثری است که قایق هنگام حرکت برجا می گذارد. اکنون ازشما تقاضا میکنم درچارچوب فلسفه ومنطق درباره سه پرسش زیر تامل وتعمق کنید.

پرسش شماره یک- اثر به جا مانده ازحرکت قایق چیست؟به احتمال زیاد پاسخ می دهید.قایق پس ازحرکت برروی آب خط واثری را به جا می گذارد.

پرسش شماره دو- چه نیرویی قایق را به جلو می راند؟(قایق نمایانگر حرکت شما درمسیر زندگی است).پاسخ آن است که از نیروی کنونی توسط موتور تولید می شود وچیز دیگری مسئول جلو راندن قایق نیست.به بیانی دیگر،اندیشه هایی که درحال حاضر درذهن شما فرایند می شود جسم شمارا به تحرک وامی دارد،ونه هیچ چیز دیگر.

پرسش شماره3- آیا خط و اثر به جا مانده از قایق ممکن است آن را به حرکت درآورد؟پاسخ به طور قطع منفی است. زیرا رد وخطی که درپشت قایق به جا می ماند برای راندن قایق به جلو نیروی ندارد.این تنها یک رد واثراست ونه هیچ چیز دیگر."به مجرداینکه انگشتان توحرکت کرد،چیزی نوشت و به نوشتن ادامه داد."

یکی از تتصورات پوچ زندگی ما آن است که پیوسته جامه دانی مملو است ازتجربه های ناگوار گذشته را باخود یدک می کشیم وآن هارا عامل ومسبب نابسامانی های امروز خود مس شناسیم وبراین پندار ناصواب که خط واثر به جامانده ازگذشته زندگی کنونی مارابه جلو می راند مهر تایید می زنیم.
به هرحال شما خط واثری را ازخود به جا گذاشته اید.ضمن اینکه می توانید با مرور وبررسی این خط و اثر تجربه بیاموزید،ضرورت دارد به این حقیقت واقف شویدکه برداشت واستنباط شما ازاین خط واثر،مسبب ومسئول زندگی کنونی شماست.
درواقع ملامت گذشته به خاطر شرایط کنونی دستاویز شسته رفته ای است که به ما امکان می دهد ازجسارت وماجراجویی که برای پیش بردن قایق زندگی مان به جلو از ضروریات است طفره برویم.همه ما،تاکید می کنم همه ما موقعیت ها وتجربه هایی ازگذشته داریم که می توانیم براساس آن ها سستی وکاهلی خودرا توجیه کنیم. کمبودهای ناشی از رفتار نامناسب والدین،اعتیاد وعادت های مضر،ترس های واهی وبی اساس،فرصت های ازدست رفته،بداقبالی،شرایط نامطلوب اقتصادی وحتی ترتیب توالی تولد،جملگی مارا وسوسه می کند تادنیا و روزگار و کاینات را به باد ملامت بگیریم و ازبخت بد خود گله وشکایت کنیم.
عمرخیام ازمکان و زمان دیگر وبا زبانی متفاوت به ما گوشزد می کند که گذشته،نه تنها گذشته است بلکه ارزش مرور و یادآوری راهم ندارد.

_ ذهن خود را به زندگی امروزتان معطوف کنید.کمبودها و نابسامانی های کنونی زندگی را به گذشته نسبت ندهید. شما محصول وثمره تصمیم های کنونی زندگی تان هستید وهیچ چیز گذشته دروضعیت کنونی تان تاثیر ندارد.پس گذشته را رها کنید وازتمام قدرت ذهن خود برای کامجویی ازاین لحظه وآفرینش لحظه های عظیم سود ببرید.

_ تمام ملامت ها و مقصر دانستن ها را از واژه نامه شخصی خود حذف کنید.درکمین باشید وخود را درحال استفاده از رویدادهای گذشته برای توجیه کمبودهای کنونی غافلگیر کنید وآنگاه بگویید "اکنون آزادهستم که خود را ازآنچه درگذشته وجود داشت جداکنم" به این ترتیب به جای پافشاری درتسلیم به ناملایمات،جراحات احساسی خود را التیام می بخشید و راه را بر جریان نیروهای خلاقه می گشایید.

_ از اظهار تاسف نسبت به رویدادهای گذشته دست بشویید.غم واندوه وتاسف کوچکترین تغییری در گذشته شما پدید نمی آورد.بدون آنکه اجازه دهید خاطرات دردناک گذشته شمارا تحت سیطره خود بگیرد،به آرامی در ذهن مرورشان کنید وازآن تجربه ها درس بیاموزید،ازآن ها درمقام استادان بزرگ خویش قدردانی کنید،وآنگاه به سرعت به واحد کنونی عمرتان،یعنی زمان حال بازگردید، گذشته وجود داشت وآینده هم وجود خواهد داشت اما اکنون زمان حال است،این واقعیت راکه به هزاران سال پیش تعلق دارد آویزه گوش کنید وکتاب زندگی تان را برمبنای این واقعیت به رشته تحریر درآورید.