کلاس اموزشی زبان بدن

[sir-mahyar]

درس دوم

درک اصول

قسمت دوم



منشا اولیه

اغلب نشانه های اصلی ارتباطات انسان در سراسر دنیا مشابه اند. مثلا وقتی مردم شادند لبخند می زنند یا وقتی غمگین یا عصبانی اند
اخم می کنند. سرتکان دادن در اغلب کشور ها به معنای بله یا تصدیق یک مطلب است. تکان دادن سر از یک سو به سوی دیگر به نشانه
"نه" می باشد و ظاهرا در کودکی اموخته می شود. وقتی نوزادی به اندازه کافی شیر خورده سرش را از یک طرف به طرف دیگر می چرخاند
تا سینه مادرش را دور کند و هنگامی که همین کودک بزرگ می شود در هنگام غذا خوردن سرش را از یک طرف به طرف دیگر تکان می دهد
تا کسی نتواند قاشق را در دهانش بگذارد و به این ترتیب او فورا یاد می گیرد که از تکان دادن سر به عنوان حرکتی برای اعلام مخالفت استفاده
کند.



زبان بدن جهانی

بالا انداختن شانه مثال دیگری از حرکت های همگانی فرهنگ هاست که نشان می دهد شخص نمی فهمد چه می گویید. البته شایان ذکر است
که این حرکت یک حرکت چند گانه است که سه قسمت اصلی دارد: کف دست های باز شده برای نشان دادن اینکه هیچ چیز در دست ها پنهان
نشده، شانه های برامده برای حفاظت گلو و گردن در مقابل حمله، ابروهای بالا انداخته که نشان دهنده تسلیم است.


البته باید به این نکته توجه داشت که همان طور که برخی از این علائم و نشانه های غیر کلامی در تمامی فرهنگ ها یکسان هستند تعدادی از
این نشانه ها نیز ممکن است در فرهنگ به خصوصی متداول بوده و در فرهنگ دیگر بی معنی و یا حتی دارای معنی متفاوت باشد.



سه قانون مهم در درک زبان بدن


انچه که شما از افراد مختلف در وضعیت های متفاوت می شنوید و یا می بینید لزوما نگرش واقعی و حقیقی افراد را نشان نمی دهد. شما باید
از این سه قانون زیر برای اظهار نظر درست پیروی کنید:



قانون اول: مجموعه حرکات را با هم در نظر بگیرید

یکی از متداول ترین اشتباهات خواندن زبان بدن این است که یک حرکت را جدا از سایر حرکات یا شرایط تعبیر کنید. مثلا خاراندن سر معانی
متفاوتی مانند عرق ریختن، عدم اتمینان، شوره ی موی سر، کک، فراموشکاری و دروغ گویی دارد و فهمیدن اینکه کدام معنی در مورد کدام
فرد صدق می کند بسته به سایر حرکات همزمان فرد دارد. زبان بدن مانند هر زبان دیگری دارای واژه، جمله و نقطه گذاری ست. هر حرکت
مثل یک واژه تنهاست و هر واژه معنی متفاوت و متعددی دارد. مثلا در زبان انگلیسی واژه "dressing" ده معنی متفاوت دارد که شامل لباس
پوشیدن، چاشنی غذا، مایه داخل شکم مرغ، مرهم زخم، کود و مهتری اسب است.
فق زمانی که یک واژه را با واژه دیگر در یک جمله قرار می دهید می توانید معانی ان را به طور کامل درک کنید. مجموعه حرکات و ژست های
ما در قالب یک جمله قرار میگیرند و نگرش واقعی شخص را لو می دهند. یک مجموعه زبان بدن درست مثل یک جمله باید حد اقل سه واژه
داشته باشد تا دقیقا بتوان معنی هر واژه را تعبیر کرد. شخص شهودی کسی است که می تواند جملات زبان بدن را بخواند و انها را با رفتار
فرد مطابقت دهد.



قانو دوم: دنبال هم خوانی بگردید

تحقیقات نشان می دهد که تاثیر نشانه های غیر کلامی تقریبا پنج برابر کلام است. اگر به عنوان یک سخنران از شنونده ای که تصویرش را
در زیر مشاهده می کنید عقیده اش درباره سخنان شما بپرسید او می گفت که با شما مخالف است نشانه های زبان بدنش با جملات
شفاهی تطابق دارد. اما اگر او می گفت با حرف شما موافق است دروغ می گفت زیرا کلمات و حرکاتش با هم تطابق نداشتند.




وقتی صحبت شخص و زبان بدن او در تضاد هستند زبان بدن کلامش را نادیده می گیرد

اگر ببینید سیاستمداری برای شما سخنرانی می کند و به شما می گوید که نظرات جوانان را با اغوش باز می پذیرد در حالی که دست
به سینه ایستاده و چانه اش پایین است ایا حرفش را باور می کنید؟ حالا اگر در حالی که ضربات کوتاه و تندی روی میز می زند سعی
کند متقاعدتان کند که فرد دلسوزی است چطور؟ زمانی فروید گفت که یکی از مراجعانش از ازدواجش اظهار رضایت کرد در حالی که با
حلقه ازدواجش بازی می کرد ان را از انگشتش خارج می کرد و دوباره به انگشت می کرد. فروید متوجه شد که او دروغ می گوید و در واقع
در زندگی اش مشکل دارد.



قانون سوم: حرکات شخص را در چارچوبی که رخ می دهد بخوانید

همه حرکات باید در چارچوبی که رخ می دهند تعبیر شوند. مثلا اگر فردی در یک روز سرد برفی دست به سینه در حالی که پاهایش را محکم
روی هم انداخته و چانه اش هم رو به پایین است به احتمال قوی به این معنا است که سردش شده و معنای واکنش دافعی نمی دهد. اما
اگر همان شخص به همان حالات سر میز فروش روبروی شما نشسته باشد به درستی می توان حرکت او را به این معنا دانست که نسبت
به پیشنهاد شما احساس منفی دارد.


واکنش به سرما