نگرش یعنی همه چیز (ATTITUDE IS EVERYTHING) مقدمه

[abdolhossein]

پیشگفتار:
شبی که زندگی ام متحول شد.
در سال 1980 که تازه از دانشکده حقوق فارغ التحصیل شده بودم تصور می کردم که بقیه عمر خود را در شغل وکالت سپری خواهم کرد. این همان چیزی بود که از دوران نوجوانی آرزویش را داشتم.
ابتدا همه چیز طبق برنامه پیش می رفت. پس از کلی درس خواندن در آن تابستان و قبولی در آزمون تخصصی کانون وکلا در یک دفتر وکالت در نیویورک مشغول به کار شدم. زندگی شخصی ام هم سرو و سامان گرفت. چرا که در اوایل سال 1981با دولورس، یکی از همکلاس هایم در دانشکده حقوق ازدواج کردم. خیال می کردم دیگر وارد مسیر موفقیت و خوشبختی شده ام.
اما پس از چند سال وکالت متوجه شدم که به هیچ وجه راضی نیستم. البته جنبه هایی از شغل وکالت را دوست داشتم. از این که به مردم در حل اختلافاتشان کمک کنم و مانع این شوم که یک عمر در دادگاه ها سفیر و سرگردان شوند لذت می بردم.
با این همه چیز های زیادی در حرفه وکالت وجود داشت که ازشان بیزار بودم و زندگی را به کام من تلخ می کرد: پرونده های قطور ، کاغذ بازی ها، تاخیر ها و تعویق های همیشگی .. گاهی حکم یک دعوای حقوقی تا ده بار به تعویق می افتاد، و این موارد در دادرسی امری طبیعی است.