خودت باش

[نرگس فیاض]

مراقب کاشته هایت باش رفیق!

کشاورزی در یک زمین دو دانه کاشت.یکی دانه ی نیشکر ودیگری دانه ی درخت ((نیم))که درختی گرمسیری وبسیار تلخ است.دو دانه در یک زمین واحد،آبی یکسان وهوایی یکسان دریافت می داشتند.
دونهال سر برآوردندو شروع به رشد کردند.دانه ی نیشکر خصوصیت شیرینی را داراست،پس گیاه او چیزی جز شیرینی ندارد.دانه درخت ((نیم)) خصوصیت تلخی را داراست ومیوه ی آن چیزی جز تلخی ندارد.
آن کشاورز به کنار درخت ((نیم)) می رود،سه بار تعظیم می کند،صدو هشت بار طواف می کند وبعد شروع می کند به دعا که ای خدا ی درخت ((نیم)) خواهش میکنم به این انبه ی شیرین عطا کن ،من انبه ی شیرین می خواهم.
مشکل ماوجهل ما آن است که در حالی که دانه را می کاریم ،بی اعتنا می مانیم .دائماًدانه های
درخت ((نیم))را می کاریم اما وقتی زمان میوه دادن می رسد ،یک باره آگاه می شویم وانبه ی شیرین می خواهیم ومشغول گریه ودعا و امید داشتن برای انبه می شویم واین کارها ثمری ندارد.
((هایزنبرگ))با بیانی ژرف می گوید:
آینده ،فرایند و حاصل غیر قابل برگشت زمان حاضر می باشد!
((سعدی)) هم می سراید:
چو دشنام گویی دعا نشنوی
به جز کشته ی خویشتن ندروی