دو راهی بزرگ زندگی من (خوشحال میشم عزیزان همه نظر بدن )

[3ObHaN]

من که دارم میرم مدیریت بازرگانی بخونم
ببینید ، شما باید علاقه خاصی به رهبری و مدیریت کسب و کار داشته باشید .
هر کسی میتونه یه فست فود موفق داشته باشه اما یک نفر میتونه مک دونالد داشته باشه .
همینطور هم هر کسی میتونه در زمینه ی ای تی موفق بشه ، اما فقط کسی میتونه صاحب نام بشه که مدیر و مدبر باشه .
توی ایران هم تقریبا تمام رشته های دانشگاهی چرت و پرت هستن . هیچ رشته ای ، در حوزه ی خودش اون اطلاعاتی رو که باید بده نمیده و افراد موفق ، به دلیل علاقه ای که به رشتشون دارن ، بیرون از محیط دانشگاه ، صبح ظهر شب ، توی حمام و وقت ناهار نیز به جمع اوری اطلاعات و یادگیری میپردازند .
پس باید رشته ای رو پیدا کنی که عاشقش باشی تا بتونی باهاش زندگی کنه ، بتونی براش زندگی کنی .
مورد دیگه اینکه علاقه با دوست داشتن خیلی فرق داره .
به طور مثال ، من که الان این جا هستم دوست دارم یه مجموعه فست فود ، یه معدن با یه شرکت پیمانکاری رتبه یک داشته باشم .
اما هیچ علاقه ای نه به بحث فست فود ، نه معدن و نه پیمانکاری دارم .
اما بخاطر علاقه وافری که به بحث مدیریت دارم ، میدونم که دراینده ، وقتی اطلاعاتم در باب مدیریت کامل شد ، میتونم با مدیریت منابع مالی ، انسانی ، ابزاری و روانشاسی فروش و بازاریابی که دارم تو هر سه این رشته هایی که مثلا گفتم بهون علاقه دارم موفق شم .