تکبر

[zoofanoon]

*تکبر، جهلی ست که به دانایی خود می بالد!

*تکبر، به جای بزرگ بودن، خود را بزرگ دیدن است.

*تکبر، یعنی انکار« دست بالای دست بسیار است»
.
*تکبر، دوست و یار دیرینه ی تمسخر است.

*تکبر، نیش زبان را بهترین تفریح خود می داند.

*تکبر، یعنی همیشه حق با من است.

*تکبر، حیات خود را از اعتراض و انتقاد می گیرد.

*تکبر، ندیدن مغز حقایق و داشتن بینشی سطحی ست.

*تکبر، شدیدترین نوع ناسپاسی از خالق است.

*خاستگاه تکبر، ترس و وحشت است.

*تکبر، پادشاه کاخ خیالی خود است و به خاطر نگاهبانی مداوم *از این کاخ، همیشه احساس خستگی می کند


*متکبر، بیش تر « باید» به کار می برد تا « شاید» و در سخنانش، « به نظر من» بیش تر است تا « به نظر می آید».

*متکبر، همیشه چیزی برای مخالفت دارد؛ همان طور که چیزی برای موافقت ندارد!

*متکبر، تحمل شنیدن سخنان و عقاید خود را از زبان دیگران ندارد!

*بزرگ ترین ایراد متکبر، بی ایراد دانستن خود است.

*متکبر، هیچ گاه شاد نیست، آخر، شادی نیز از او پایین تر است!

*متکبر، همیشه فخر می فروشد چون چیز دیگری برای فروش ندارد!

*متکبر، برای بیان مقاصد خود، از زبان خاصی با ساختار تحقیر، سود می جوید.

*متکبر، همیشه بر کرسی سوءظن می نشیند.

*متکبر، همه ی کارهای خود را از روی لطف و کارهای دیگران را از روی وظیفه می بیند.

یکی از اشتغالات دائمی متکبر، عیب جویی ست چرا که او تنها می تواند خود را در دیگران ببیند!

*از آن جا که متکبر، در آسمان ها زندگی می کند، هرگز زمینیان را نمی بیند!

*همان تکبری که مانع سجده ی شیطان بر آدم شد، توانسته مانع مهر و شفقت متکبران بر هم نوعان خود شود.

منابع:
« کتاب کوچک اخلاق» « دکتر شاهرخ شاه پرویزی
[/size][/color]