از کوتهی توست که دیوار بلند است!

[نرگس فیاض]

از خنده جهان سازی واز غمزه جهانسوز
در صلح دلاویزی ودر جنگ جگرخوار <<سنایی>>

لبخند بزنیم

دختر کوچکی هر روز پیاده به مدرسه می رفت وبر می گشت .با این که آن روز صبح هوا زیاد خوب نبود وآسمان ابری بود،دختربچه طبق معمول همیشه ،پیاده به سوی مدرسه راه افتاد .بعد از ظهر که شد ،هوا رو به وخامت گذاشت وطوفان ورعد وبرق شدیدی گرفت.مادر کودک نگران شده بود مبادا دخترش در راه بازگشت از طوفان بترسد یا رعد وبرق بلایی بر سر او بیاورد ،تصمیم گرفت که با اتومبیلش به دنبال دخترش برود.با شنیدن صدای رعد ودیدن برقی که آسمان را مانند خنجری درید،با عجله سوار ماشینش شد وبه طرف مدرسه ی دخترش حرکت کرد.اواسط راه ناگهان چشمش به دخترش افتاد که مثل همیشه پیاده به طرف منزل در حرکت بود،ولی باهر برق که در آسمان زده می شد،او می ایستاد ،به آسمان نگاه می کرد ولبخند می زد واین کار با هر دفعه رعد وبرق تکرار می شد!زمانی که مادر اتومبیل خود را کنار دخترک رساند ،شیشه را پایین کشید واز او پرسید : چه کار می کنی؟ چرا همینطور بین راه میایستی؟ دخترک پاسخ داد:من سعی می کنم صورتم قشنگ به نظر بیاید ،چون خداوند دارد مرتب از من عکس می گیرد!

باشد که خداوند همواره حامی تان باشد وهنگام رویارویی با طوفان های زندگی کنارتان باشد،در طوفنها لبخند را فراموش نکنید.

<< شکسپیر>> می گوید:
افرادی که توانایی لبخند زدن وخندیدن دارند،موجوداتی برتر هستند.