داستانک، درس بگيريم

[Elixir]

روبه روی دانشگاه تهران، زیر زمين، قهوه خانه ای وجود داشت. صاحب قهوه خانه عكس
خودش را هم با آلاه شاپكا بالای سر خودش زده بود. شاعران آذربایجان هفته ای یك
روز (به نظرم دوشنبه ها) در این قهوه خانه جمع می شدند و برای هم شعر
می خواندند.
یك روز یكی از شاعران لوطی گری آرد و می خواست پول چای و قليان همه را حساب
آند.
قهوه چی گفت: فقط پول خودت را حساب آن.
آن شاعر گفت: یعنی چه، من می خواهم همه را مهمان آنم.
قهوه چی گفت: وقتی امروز تو پول آن ها را حساب می آنی، آن ها هم مجبور
می شوند هفته دیگر پول تو را حساب آنند. در حالی آه ممكن است یكی فقط پول
خودش را داشته باشد و نتواند مال بقيه را حساب آند. به همين دليل به قهوه خانه
نمی آید و به ضرر من تمام می شود. پول خودت را بده و برو!
((از لطیفه های مرحوم عمران صلاحی))