(01-01-2013 09:30 PM)فرهاد قربانی نوشته شده توسط:  
بدين وسيله من رسماً از بزرگسالی استعفا می دهم و مسئوليتهای يک کودک شش ساله را قبول می کنم می خواهم به يک ساندويچ فروشی بروم و فکر کنم که آنجا يک رستوران پنج ستاره است می خواهم فکر کنم شکلات از پول بهتر است، چون می توانم آن را بخورم می خواهم زير يک درخت بلوط بزرگ بنشينم و با دوستانم بستنی بخورم می خواهم درون يک چاله آب بازی کنم و بادبادک خود را در هوا پروازدهم می خواهم به گذشته برگردم، وقتی همه چيز ساده بود، وقتی داشتم رنگ هارا، جدول ضرب را و شعرهای کودکانه را ياد می گرفتم، وقتی نمی دانستم که چه چيزهايی نمی دانم و هيچ اهميتی هم نمی داد می خواهم فکر کنم که دنيا چقدر زيباست و همه راستگو و خوب هستند می خواهم ايمان داشته باشم که هر چيزی ممکن است و می خواهم که از پيچيدگي های دنيا بی خبر باشم می خواهم دوباره به همان زندگی ساده خود برگردم، ...می خواهم به نيروی لبخند ايمان داشته باشم، به يک کلمه محبت آميز، به عدالت، به صلح، به فرشتگان، به باران، و به...اين دسته چک من، کليد ماشين، کارت اعتباری و بقيه مدارک، مال شما
من رسماً از بزرگسالی استعفا می دهم

(01-02-2013 08:21 PM)soltan_sal نوشته شده توسط:  خوش به حال اون روزها چه پاکی در وجود ما بود.

هر سنی شیرینی بخصوص بخود را دارد. من حاضر نیستم جای هیچکدام را با هم عوض کنم.
پس فرهاد جان هم ماشینم را لازم دارم هم کارت اعتباریم را.